W wieku XIX wejście w wiek dorosły wiązało się z założeniem ubrań sięgających ziemi, długich spodni przez chłopców i długich sukien przez dziewczęta. Stroje młodzieży u progu dorosłości były w zasadzie bardzo zbliżone do ubrań osób dorosłych. Suknie dla panienek były krótsze od damskich i były mniej strojne. Szyto je przeważnie z jasnych tkanin dekorowanych haftami czasami delikatnymi koronkami.
Prezentowana sukienka jest wykonana z kremowego, haftowanego tiulu na cienkiej taftowej (?) podszewce. W tali znajduje się jedwabny pas (prawie całkiem pokruszony). Stanik ozdabia szarfa z tiulowa z haftem spięta pod biustem jedwabnym paskiem z czterema plisami. Suknia zapinana jest na plecach na haftki. Spódnica jest wąska, prawie nie rozkloszowana do dołu. Porównując proporcje stanika i spódnicy widać, że długość sukni była zdecydowanie nie do przyjęcia dla dorosłej kobiety, była za krótka. Sukienka jest dosyć strojna, była więc noszona na specjalne okazje (suknia damska posiadałaby większy dekolt).
