Staniczek gorsecikowy

Stanik gorsecikowy zakładano, żeby gorset nie odznaczał sie pod suknia, ale również aby chronić suknię przed zniszczeniem od metalowych fiszbin gorsetu. w języku francuskim “cache corset” i angielskim “corset cover” nazwa tej części garderoby oznacza dosłownie przykrycie gorsetu.

Około połowy stulecia noszenie stanika gorsecikowego było dosyć uciążliwe ponieważ koszula noszona pod gorsetem bezpośrednio przy ciele była dosyć obszerna i na ogół miała rękawki. Całkiem mozliwe , że coraz częstsze korzystanie z dodatkowego stanika zakładanego na gorset wpłynęło na zmniejszenie się koszuli noszonej pod nim.

Krój koszuli był raczej prosty czego nie można juz powiedzieć o staniku na gorset. Miał on za zadanie ukryć gorset i chroni suknie, ale absolutnie nie mógł deformować jej linii. Staniki gorsecikowe szyto z długimi lub krótkimi rękawami i wszystkie były bardzo przylegające do ciała (gorsetu), z licznymi wszytkami. Często były bogato zdobione haftami i koronkami, nie na tyle mocno jednak żeby odznaczać się pod suknią. Materiały jakie wykorzystywano do ich produkcji to przede wszystkim tkaniny bawełniane, korzystano także z tkanin jedwabnych i wełnianych w zależności od potrzeby lub zamożności.

Czasami stanik gorsecikowy łączony byl z halką. Na przełomie wieków XIX i XX modna była sylwetka przegięta w S. Uwydatniony został nie tyle biust co cały kobiecy tors. Niektóre panie nosiły specjalne przykrycie gorsetu, które uzupełniało “braki”. Takie specjalne wspomagacze szyto na wiele sposobów, mogły to być staniki z falbanami bądź watowane lub jedynie opaska-kaftanik zapinana na plecach, również watowana lub z falbanami. Niektóre z nich były usztywniane fiszbinami.