Suknia wieczorowa to termin dosyć ogólny, za którym kryją się suknie noszone do opery, na bale i uroczyste kolacje. Suknia wieczorowa to najbardziej strojna i elegancka suknia kobieca, szyta z luksusowych tkanin garnirowana bogatymi koronkami, koralikami i aplikacjami. Pozwalała pokazać dużo więcej ciała niż jakakolwiek inna suknia, z czego korzystano skwapliwie, wprowadzając pokaźne dekolty, zwłaszcza w toaletach balowych.
Suknia przedstawiona na zdjęciach jest wąską kolumnową suknią ze słabo zaznaczoną talią. Na plecach posiada prosty panel, który kojarzy się z sukniami z późniejszego okresu, jednak ogólny krój sukni bardziej przystaje do tych prezentowanych w żurnalach z ok 1913 roku. Wykonana jest z czarnej wzorzystej satyny i tiulu. Rękawy oraz spódnica wykonane są z czarnego tiulu z naszytą ciemno-beżową tiulową aplikacją. Spódnica wykończona jest u dołu ozdobną metalową taśmą. Dekolt wykończony jest marszczonym białym tiulem i ozdobiony sztucznymi kamieniami. Podszewka sukni jest jedwabna, zachowała się w zasadzie tylko na wysokości stanika, cała spódnica się wykruszyła, z tego też powodu część tiulowej spodniej spódnicy odpadła od reszty sukni. Na lewym boku znajdują się sztuczne srebrzyste kwiatki na czarnej tiulowej szarfie.
