1860-1879

Suknie na krynolinie osiągnęły maximum swojego obwodu ok 1858 roku, po czym stopniowo zaczęły się zmniejszać. W 1862 roku krynolina została spłaszczona z przodu i bo bokach, a wydłużona z tyłu. Do mody powrócił zapomniany od czasów kilkudziesięciu lat tren. Paryż, a dokładniej dwór cesarzowej Eugenii de Montijo, dyktował modę całej europie i nie tylko. W 1857 roku w Paryżu działalność rozpoczął anglik Charles Frederic Worth, który bardzo szybko zdobył uznanie księżnej Metternich i został przez nią polecony cesarzowej. Od tej pory dzięki jej przychylności Worth zdobywał coraz większą sławę i dziś jest nazywany “ojcem haute couture”.

Suknie lat 60 pomimo dużej ilości zdobień, zwłaszcza na początku dekady, były dużo bardziej majestatyczne od poprzednich sukien na krynolinie. W modzie nadal była miękka spadzista linia ramion bardzo charakterystyczna dla strojów z tego okresu, dodatkowo podkreślona przez rozszerzane u dołu rękawy w tzw. pagodę.

Czarny kolor sukni zarezerwowany był tylko i wyłącznie dla mężatek i jako kolor żałobny. Podobnie miała się sprawa z czarnymi dodatkami i koronkami, chociaż w latach 60 modne były czarne hafty na niemowlęcych ubrankach.
Modnymi nakryciami głowy były płytkie czepki suto ozdabiane koronkami i falbankami najczęściej wiązane pod brodą. Popularne były także duże kapelusze. Fryzury były bardzo skomplikowane, włosy upinano w masywne koki i fale. Nieodłącznym elementem modnej fryzury były dopinane sztuczne włosy, dzięki którym uzyskiwano efekt dużej objętości fryzury.